عنوان این نوشتار به طور مستقیم در بردارنده ی دو واژه ی اصلی "حسن نیت "و"فسخ قرارداد"است.از انجایی که اصطلاح ترکیبی فسخ قراردادتا حدودی روشن است ودر حقوق ایران در مواردی که در خیارات بیان شده است میشود قراردادرا فسخ کرد واسمی از این اصل کلی حقوقی که مورد قبول اکثر کشورهای دنیاست برده نشده است .از سوی دیگر چون بین حسن نیت و سوءنیت نه تنها در مقام شناسایی وتحقق بلکه در مرحله تاثیر گذاری حقوقی نیز نوعی تقابل وجود دارد در نتیجه به طور فرعی وغیر مستقیم نیز موضوع این پژوهش قرار میگیرد زیرا بحث از حسن نیت بدون هیچ چشم داشت به سوءنیت به سرانجام نخواهد رسید.  امروزه حسن نیت به عنوان یکی از اصول اخلاقی در حقوق قراردادها جایگاه ویژه ای پیدا کرده است . در حقوق جدید این اصل هم در انعقاد وهم در اجرا وهم در فسخ قراردادها نقش بسزایی ایفا میکندومبنای برخی از تئوری های نوین حقوق قراردادها مثل تعهد به همکاری را تشکیل داده است .هدف از تحقیق حاضر بررسی  تاثیر حسن نیت بر فسخ قراردادها در حقوق ایران وتطبیق ان با کنوانسیون بیع بین المللی است. با این که اصل حسن نیت به عنوان یک اصل کلی که مورد قبول اکثر کشورهای دنیا است ودر قوانین موضوعه ی انها هم جای گرفته ودر مواردی که یکی از طرفین قرارداد که متحمل ضرر شده است به خاطر سوء نیت طرف دیگرمعامله  اگر نتواند در قوانین راهی برای جلوگیری از ضرر ونجات خود پیدا کند با استفاده از این اصل اگر در قانون جای گیرد به خاطر معنی عام وگسترده حسن نیت یعنی باور واعتقادی صادقانه داشتن وفقدلن سوء نیت  میتواند قراردادخود را فسخ کند .ایا در حقوق ایران حسن نیت میتواند به عنوان یک عامل مثل یکی از خیارات که در قانون مدنی ما وجود دارد نظیر خیار تدلیس موثر در فسخ قرارداد باشد بابررسی های انجام گرفته  در این تحقیق که از روش کتابخانه ای واسنادی استفاده شده است به نظر میرسد در حقوق ایران حسن نیت را نمیتوان موثر در فسخ قرارداد ها دانست ودر کنوانسیون بیع بین المللی به طور کلی از حسن نیت میتوان در تفسیر قرارداد به عنوان یک اصل کلی حقوقی به کار برد که شاید بتوان ان را به فسخ قراردادهای بین المللی هم تعمیم داد.

کلید واژه:1-حسن نیت   2-فسخ قرارداد  3-اصل کلی حقوقی  4-رفتار صادقانه   5-سوءنیت