جهان سرشار از نشانه هاست.ودرکتب مقدس نزد ادیان الهی به
کرات ازوجود نشانه ها یاد می شود،هر چیزی می تواند نشانه باشد.مهم اینست که چگونه
تولید شده باشد و چگونه دریافت و درک شود.انسان برای تولید نشانه ممکن است چیزی را
بنویسد،چیزی بگوید، علامتی روی دیواربگذارد ویا با حرکت چهره و اشاره دست علامت
بدهد و همچنین با نور فانوس دریایی می توان برای خدمه کشتی پیام ارسال کرد. .
نشانه شناسان مدعی هستند که هیچ نشانه ای چه عکس و چه سایر
پدیده های فرهنگی متضمن معنایی صرفا صریح نیستند بلکه مارا به ساحت ضمنی رهبری می
کنند. (1)