هر چند در دوران قاجار بنا به دلایل مختلفِ داخلی و خارجی، با افول هنر سفالگری مواجه هستیم، اما این به معنای زوال کامل هنر سفالگری نبوده و ساختِ بعضی از ظروف چینی با مشخصات متفاوت از ظروف وارداتی، اصالتِ هنری ایران را تداوم بخشیده است. وجود نمونه هایی شاخص از سفالینه های این عصر که اغلب در برخی از موزه های خارج از کشور مانند طارق رجبِ کویت و ویکتوریا و آلبرتِ لندن نگهداری می شود، شاهدی است بر این ادعا. تحقیق حاضر تلاشی است در زمینة شناختِ بهترِ ابعاد مختلف هنر سفالگری عصر قاچار با توجه به برخی از همین نمونه های شاخص که می توان از آنها با عنوان نمونه های درباری یاد کرد. در همین راستا مشخصات هنری و تزیینیِ تعدادی از این ظروف مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. با توجه به نتایج تحقیق، علیرقم تداوم هنر سفالگریِ دوران صفوی و نیز برخی تاثیرات غرب در خنرِ سفالگری عصر قاجار، سفالینه های این دوره به لحاظ فرم، شیوه و نقوش تزیینی دارای مشخصات منحصر به فردی مانند تنوع بیشتر رنگ ها، غلبة نقوش انسانی بخصوص زنان بر سایر نقوش و ... نیز می باشند که مجموعِ آنها لزوم تغییر دیدگاه در رابطه با وضعیت هنر سفالگری این عصر را الزامی و حتمی می نماید.

هنر سفالگری، عصر قاجار، فرم ها، شیوه های تزیین، نقوش تزیینی.