تاریخ
ایجاد الگوی سنتی اداره امور دولتی به معنای واقعی به اواسط قرن نوزدهم بر می
گردد. نظامهای کهن اداره شخصی بودند، ه عبارت دیگر، به جای آنکه غیر شخصی باشند و
بر وفاداری به قانون و سازمان و حکومت استوار باشند به فردی خاص مانند پادشاه یا
وزیر وفادار بودند. اقدامات گذشته، اغلب با فساد و سوء استفاده از اداره برای
عواید شخصی همراه بود. متوسل شدن به حامیان و خویشان برای استخدام شدن و اتکای به
دوستان و بستگان برای خرید مشاغل و مناصب و به بیان دیگر خرید حق جمع آوری عوارض
گمرکی و مالیاتها و دریافت حقوق متعلقه از ارباب رجوع، به صورت بخشی برای پرداخت
حق دولت و بخشی برای سود شخصی امری عادی و متداول بود.